zonnig

Met het najaar, de voortkabbelende crisis én de kabinetsformatie in het vooruitzicht doe ik een poging de zon vast te houden. Vincent van Gogh was in staat zonnige dagen vast te leggen op het doek. Naast de sombere taferelen van het harde boerenleven bestaat zijn oeuvre uit tal van zonovergoten landschappen. Dit werk genaamd Schoven getuigt daarvan.

Deze titel herinnerde me aan een ander, eveneens zonnig werkje, getiteld Schoof dat ik tegenkwam toen ik mijn geheugen opfriste naar aanleiding van het overlijden van Bram Bogart in mei dit jaar. Nog zo’n Einzelgänger in de kunst. Bogart behoorde nooit tot een groep, liet zich niet gaan in bespiegelingen over kunst en werkte in zijn ommuurde Belgische kasteeltje gestaag door tot zijn dood op negentigjarige leeftijd.

zonnig bogart

Zoals zoveel kunstenaars vertrok Bogart na de Tweede Wereldoorlog naar Parijs. Na een kort intermezzo in Zuid-Frankrijk kwam hij in Parijs terug en vestigde zich in het befaamde (en nog flink geurende) huidenpakhuis in de rue Santeuil waar onder andere ook Appel en Corneille hun intrek hadden genomen. Maar Bogart had weinig contact met zijn elkaar beconcurrerende collega’s. Hij vond dat de Cobraschilders zich teveel lieten leiden door impulsiviteit en toeval. In 1960 verhuisde hij naar België waar hij zich in 1969 liet naturaliseren.

Bogart was een belangrijke vertegenwoordiger van de materieschilderkunst. Hij ontwikkelde een methode om een gekleurde specieachtige substantie te maken die hij in pasteuze lagen op zijn doeken aanbracht.

Het lukte beide kunstenaars – ieder op zijn eigen manier – om een zomerse dag te verbeelden. Figuratief of non-figuratief, deze doeken zijn bij uitstek geschikt om zowel de herfst als de sombere crisis het hoofd te bieden. Maar ik geloof dat geen enkele politieke partij zonnig geel als kleur gebruikt.